Pogardziwszy ofertami z Iquitos, zostawiliśmy wielkie bagaże w hostelu i ruszyliśmy do Lagunas. Zdecydowaliśmy się przemęczyć w nocnej podroży, bo propozycja Huayrari Tours z Lagunas była inna niż wszystkie z Iquitos. Po rezerwacie mieliśmy poruszać się kajakiem bez motoru, wyłącznie wiosła i niezakłócone dźwięki dżungli. Nie bez znaczenia był też fakt, że Miguel z Huarari …
Przyjechaliśmy do Iquitos w piątek, ale po dwóch dniach na lichej łódce nie chciało nam się robić zbyt wiele. Atakowani i zamęczani ofertami wycieczek szybko wróciliśmy do swojej nowowynajętej dziupli i dopiero nazajutrz w południe znaleźliśmy siłę, by zmierzyć się z decyzją, skąd i czy w ogóle jedziemy w głąb dżungli. Przetrwaliśmy kilka wykładów i …
Pogoda w Popayan miała zawsze ten sam schemat: upał do 16:00, a później ulewa. Patro przekonał się o tym już pierwszego dnia, gdy poszedł do pralni. Nie mieliśmy ani jednego zdatnego ciuszka, wdział więc to, co mogliśmy wyprać ręcznie – szorty – oraz to, czego nie praliśmy w pralni – kurtkę. Na gołe ciało. Wrócił …
Dzień przekraczania granicy Ekwador – Kolumbia był intensywny i pełen zwrotów akcji. Na przemian wierzyliśmy i wątpiliśmy w to, że się uda. Strajk w Ekwadorze krzyżował nam plany i pustoszył kieszenie. Targały nami ciągłe rozterki, czy zatrzymać się w mieście i przeczekać ten impas czy zawziąć się i przeć przed siebie. Na szczęście reguładziała też …
Do Otavalo pojechaliśmy z myślą o największym rynku Ameryki Południowej, który odbywa się w miasteczku we wtorki i w soboty. Miasteczko znajduje się 3 godziny jazdy autobusem od Quito w stronę granicy z Kolumbią, więc było na naszej trasie. Nie zatrzymaliśmy się w samym Otavalo, lecz 10 km dalej, w Iluman. Ceny noclegów były tu …
Nasze plecaki robią się coraz cięższe. Po Peru musieliśmy stanąć twarzą w twarz z ciężarem i przyznać, że czas podróży „na lekko” minął bezpowrotnie. Zastanawialiśmy się nad wysyłką ciepłych rzeczy do domu, ale każdy nam odradzał. Paczki często nie dochodzą, a opłata za przesyłkę grubo przewyższa wartość (pieniężną, nie emocjonalną) zawartości. Bujamy się więc z …
Będąc w Quito, zorganizowaliśmy sobie dwa jednodniowe wypady do pobliskich atrakcji przyrodniczych: Parku Narodowego Cotopaxi, którego główny punkt stanowi wulkan o tej samej nazwie, oraz do Laguny Quilotoa. „Zorganizowaliśmy” to zbyt wiele powiedziane. Pojechaliśmy i kombinowaliśmy na miejscu.Park Narodowy Cotopaxi oddalony jest od stolicy o godzinę jazdy autobusem. Kierowca autobusu wypuścił nas na krzyżówce, skąd …
Na dworcu w Quito znów wskoczyliśmy w metrovię. Od Limy w górę ten rodzaj transportu w wielkich miastach bije rekordy popularności. Wiedzieliśmy, że musimy dotrzeć w okolice katedry Santo Domingo. Dotarliśmy, ale komórka niespodziewanie padła i nie mieliśmy pojęcia, dokąd ruszyć dalej. Poszliśmy na kawę i kontakt. Sprzęt podładowaliśmy, choć słabo, bo bateria jest ostatnio …
Do Baños przyjechaliśmy wcześnie rano, po całonocnej podróży z Guayaquil. Hostel zarezerwowaliśmy wcześniej. Marzyliśmy tylko o śnie, więc od razu skierowaliśmy się w stronę wygodnego wyrka. Autobusy w Ekwadorze są komfortowe, często nawet zaopatrzone w wi-fi i gniazdka. Niestety są także wyposażone w telewizory, które emitują film za filmem (najczęściej te z dużą ilością strzelanin, …
Po szybkiej przesiadce na wiadukcie całą trasę do Guayaquil przesiedzieliśmy z nosami w szybie, obserwując rozświetlone nocą małe ekwadorskie miasteczka, malowniczo położone na wzgórzach lub tuż pod nimi. W jednym z nich zobaczyłam górujący nad miastem cmentarz, jaskrawo oświetlony, z ogromnym krzyżem w najwyższym punkcie wzgórza martwych. „Memento mori” – powiedziałam głośno rozbawionym tonem. „Nie …
Gdy dojechaliśmy do zachmurzonej tego wieczoru Cuenci, mocno odczuliśmy deszczową aurę. Dwukilometrowy dystans dzielący dworzec od naszego hostelu pokonaliśmy w deszczu, brodząc po kostki w kałużach. Ale dzięki temu zaspokoiliśmy pierwszą ciekawość. Nasza miejscówka znajdowała się w historycznym centrum miasta, musieliśmy przez nie przejść, by zanocować. Miasto nawet w deszczu wyglądało pięknie. Czyste, spokojne, zadbane, …
Wyjazd z Peru generował dziwne emocje. Przywykliśmy do peruwiańskiej rzeczywistości, przyzwyczailiśmy się do obyczajów, a różnorodność kulturowa i przyrodnicza sprawiły, że moglibyśmy tam spędzić cały rok. Jeszcze długo po opuszczeniu kraju, budząc się w środku nocy, mieliśmy irracjonalne przekonanie, że jesteśmy w Peru. A może chcieliśmy tam być – prześladowały nas wszystkie miejsca, które z …
Gdy dojechaliśmy do Lui, okazało się, że nie mamy już szans dojechać do sarkofagów. Nic nie jeździło. Ktoś wspomniał coś o blokadzie dróg, ale nie wnikaliśmy. Byliśmy zmęczeni i przemoczeni. Szukaliśmy rozwiązania na dziś. Postanowiliśmy zmodyfikować plan i dać pierwszeństwo Pueblo de los Muertos, dokąd mogliśmy się dostać z Lamud – miasteczka oddalonego od Lui …
Zaraz po wyjściu z domu babki, zaciekle broniącej swojego terytorium, zaczęliśmy się wspinać w górę po wąskiej, porastającej wysoką trawą ścieżce. Wszędzie było mokro. Musieliśmy wdziać nasze przeciwdeszczowe uniformy, ale po chwili byliśmy cali mokrzy nie tylko z zewnątrz, ale i pod ubraniem. Mimo deszczu było gorąco i duszno, szlak był stromy, a do wspięcia …
Transport z Chachapoyas do Leymebamby był utrudniony. Remontowano drogę. Czekaliśmy na trasie godzinę, aż roboty ustaną i wrota się uchylą. Wokół nas niemowlęta, wymiotujące dzieci, dziewczynka, piszcząca z bólu po operacji, a w busie dla 14 osób – 20 ludzi.Gdy dojechaliśmy do Leymebamby, było już ciemno, ale ryneczek i główny plac tętniły życiem: gwar, muzyka, …
Niemal całą podróż z Cajamarci do Chachapoyas odbyliśmy w ciemnościach. Przez godzinę światła dziennego zdążyliśmy zauważyć zmieniającą się roślinność i zupełnie inne góry od tych, które znaliśmy z centralnej i południowej części kraju – było bujnie zielono i brakowało białych ośnieżonych szczytów. Same ogromne zielone pagóry. Siedziałam w oknie ze wzrokiem wbitym w fascynujący krajobraz. …
W Trujillo wysiedliśmy o 5:00 rano. Było jeszcze ciemno, ale gdy przeszliśmy 2 km w stronę właściwego przystanku autobusów miejskich, zaczęło dnieć. Na przystanku spotkaliśmy starszą panią, która, tak jak my, jechała do Huanchaco. Była z Limy i choć tam też jest wybrzeże, a w okolicy kilka miejscowości wypoczynkowych, przyznała, że woli Huanchaco. Inna bryza. …
Zaraz po Santa Cruz, jeszcze przed dotarciem do hostelu, rzuciliśmy się na dobrodziejstwa cywilizacji – od razu poszliśmy do restauracji, zgarniając z ulicznych straganów świeżo wyciśnięte soki z mandarynek. Nierozcieńczone. Patro marzył o tym cały trek. Ja marzyłam o ceviche. Dostaliśmy, co chcieliśmy w pobliskiej restauracji i posunęliśmy pod górę do naszego lokum.Zmieniliśmy pokój, bo …
W drodze do Huaraz zatrzymaliśmy się na kolację w przydrożnej knajpie. Może w busach peruwiańskich nie ma wyżywienia na pokładzie, za to na każdej linii znajdzie się czas przewidziany na posiłek. Jedzenie to jedna z najważniejszych czynności w Peru, ale rzadko celebrowana: je się na ulicy, przy maleńkim wózku z kanapkami na środku ruchliwej dwupasmówki. …
Na dworcu w Limie wylądowaliśmy starym, odświeżonym zwyczajem późnym wieczorem, by nie powiedzieć nocą. Bez noclegu. Szukaliśmy kafejki z wifi. W pobliżu dworca nie było żadnej. Każdy wskazany adres wyróżniał się tylko jeszcze szerzej otwierającymi się oczyma pań ekspedientek na pytanie o wifi. Poszliśmy więc do zaznaczonych na maps.me hosteli. Po trzecim zrezygnowaliśmy z podpowiedzi …